ارزیابی پایداری تونل های مترو در زمان بهره برداری به روش سیستم های مهندسی سنگ (res)

آلودگی های ناشی از رشد روزافزون جمعیت شهری کلان شهرها و افزایش ترافیک شهری به یک معضل ملی تبدیل شده است. بررسی ها نشان می دهد در ایران بهترین راه برای مقابله با آلودگی هوا گسترش شبکه حمل ونقل عمومی به ویژه استفاده از سیستم حمل ونقل ریلی است. برای توسعه سیستم حمل ونقل ریلی نیاز به احداث تونل های شهری است. با توجه به صرف هزینه های فراوان برای ساخت این نوع تونل ها، شناخت مخاطرات تهدیدکننده تونل ها و ارزیابی پایداری و ایمنی در هر سه مرحله طراحی، اجرا و بهره برداری اجتناب ناپذیر است. به این ترتیب دست یابی به توسعه پایدار در زمینه زیرساخت های حمل ونقل می تواند محقق شود. بنابراین شناخت، ارزیابی، مدیریت و کنترل عوامل خطرزا که در اغلب موارد، امکان وقوع و بزرگی آن ها با عدم قطعیت بالایی همراه است، باید مورد توجه قرار گیرد. در پایان-نامه حاضر به منظور بررسی پایداری تونل های مترو در زمان بهره برداری از اطلاعات تونل مترو خط 7 تهران استفاده شده است. بدین منظور ابتدا تمامی عوامل تاثیرگذار بر پایداری تونل مترو مشتمل بر 22 عامل، شناسایی شده و سپس با استفاده از رویکرد سیستم های مهندسی سنگ (res) شاخصی با عنوان شاخص پایداری (si) پیش بینی شده است. این شاخص برای 24 پهنه تونل مترو خط 7 تهران محاسبه گردیده است. نتایج نشان می دهند که پایداری پهنه ی 16 (محدوده خیابان دکتر فاطمی تا قبل از پل نصر ) و پهنه 20 (محدوده پل بزرگراه شهید همت تا میدان صنعت (شهرک غرب)) دارای شاخص پایداری بالایی هستند و می-توانند به عنوان سازه ی پدافندی غیرعامل نقش خوبی ایفا کنند. همچنین پهنه ی 12 (محدوده خیابان هلال احمر تا ابتدای بزرگراه نواب صفوی) و پهنه 17 ( از پل نصر تا خیابان شهید جواد فاضل) دارای شاخص پایداری پایینی است.